Wat een race was het weer: de MotoGP in Frankrijk. De teams waren al voorbereid op een flag-to-flag race. Voor ons kijkers natuurlijk prachtig maar vergis je niet hoe spannend dit is voor de teams.
Ik heb toevallig de keer dat de flag-to-flag in Assen plaatsvond deze van heel dichtbij mogen meemaken, nl vanuit de pitbox bij Marc Marquez. De spanning was om te snijden op dat moment. De bikeswap was overigens gebeurd voordat je er erg in had. Ik knipperde met mijn ogen en Marc reed alweer weg. Zo snel als hij het deed, ging het bij Quatararro niet… voor degenen die het niet gezien hebben: hij stopte bij de verkeerde box, die van zijn teamgenoot. Hij realiseerde zich dit op tijd waarschijnlijk bij het in de ogen kijken van de monteur die de kuip vast pakt. Stel je eens voor… hij stapt ook nog op de verkeerde motor. Met een sprintje sprong hij alsnog op zijn eigen tweede motor en zo zie je maar wat zenuwen met je kunnen doen. Overigens niet de enige die een foutje maakte onder deze omstandigheden. Beide fabrieksrijders van mijn favoriete merk gingen de mist in toen zij te hard de pitlane binnen kwamen. Het knopje waarmee ze als het ware de cruisecontrol inschakelen op de maximale snelheid voor pitlane vergaten ze beiden! Het resulteerde in een dubbele longlap. De longlap die je zo’n 2 seconden kost en onder deze omstandigheden nog iets meer. Dat zijn dure seconden maar Jack had zijn voorsprong voldoende uitgebreid om geen plek te hoeven inleveren.
Pecco deed het ook netjes, want hij startte immers vanaf P16 op de grid en reed keurig naar voren. Finishen was sowieso het meest verstandige in deze bizarre wedstrijd. 16 van de 22 rijders haalden de streep. Gelukkig geen slagveld zoals in de moto3 maargoed zij kennen dan ook geen flag-to-flag principe.
Al met al kwam het einde van de wedstrijd iets te vroeg voor Pecco als we de rondetijden bekijken. Hij reed zelfs 40’ers in de laatste ronden. Jack moest iets toegeven en reed 41’ers en 42’ers natuurlijk ook als gevolg van zijn soft regenband achter waar dat bij Pecco een medium was. Je ziet dat dit erg heeft bijgedragen aan de rondetijden want ook Zarco stond op medium en reed aan het einde fors betere tijden dan Quatararro die weer op soft reed.
Hoewel Zarco met zijn Pramac fiets een top haalde van 322.7 km/u zegt dat niet alles. Pecco daarentegen reed veel constanter en reed naar voren terwijl zijn top rond 314.5 km/u lag.
Het seizoen is natuurlijk nog erg lang dus het kan nog alle kanten op maar “mijn” Ducati teams doen het niet onverdienstelijk. Het kampioenschap top 5 telt maar liefst 3 Ducati’s. Waarbij Quatararro aanvoerder mag zijn met 80 punten, is het wel Pecco die met 79 punten hem op de hielen zit. Als constructeur staat Ducati daarmee ‘natuurlijk’ op de eerste plaats met 110 punten. Top!
Quatararro is overigens ook al goed op weg voor die felbegeerde BMW M-serie aan het eind van het seizoen. Met 106 punten staat hij op grote afstand van zijn volgers Miller en Zarco met resp 69 en 67 punten. Maargoed, zoals ik al schreef: het seizoen is nog lang maar dat Ducati hard aan de weg timmert is een feit. Welk type baan het nu is, zoals Jerez wat totaal geen Ducati-waardig terrein zou zijn, is het gelukt om het podium te behalen. Of het nu regent, een droge baan is of met een bikeswap: ze doen het gewoon goed. Een goede rijder heb je nodig op de baan. Iemand die de race kan overzien en managen maar ook het team erom heen. Niemand mag een fout maken, alles moet tot in de puntjes voorbereid en uitgedacht zijn.
En natuurlijk moet achter de schermen gewerkt blijven aan nieuwe snufjes, innovaties en probeersels.