Evenement
De Rijkzwaanloop is een van de Westlande hardloopwedstrijden in de kern 's-Gravenzande. Met een start vanaf het Marktplein temidden in het centrum, via de winkelstraat door een woonwijk richting een tuinbouwgebied. Een lusje maken en dan de laatste kilometers richting finish, wederom op het plein in het centrum.

Doel
Mijn doel is om de wedstrijd binnen 30 minuten te volbrengen. Gezien mijn aandoening zou dat al een mooie tijd zijn; ik ga ervoor!

Datum
Om 14.40 uur klonk het startschot en hoorde je massaal alle voetstapjes vertrekken.

Wedstrijdverslag
Het is zaterdagmiddag 24 september als ik over mijn korte broek een soort legging-achtige broek aan doe. Ideaal omdat die over mijn hardloopbroekje kan en ik die kan uittrekken met mijn schoenen aan. Een hardloopjasje gaat aan en we stappen op de fiets. Mijn vertrouwde haas en ik.
Op het plein middenin het centrum was het een drukte van jewelste. Aan toeschouwers geen gebrek en tussen de mensenmassa door zag je overal hardlopers die aan het warmlopen waren. Zo ook wij tot een paar minuten voor de start.

Ik stond aan de start en was gebrand op een 30-minuut. Hoewel ik de laatste weken niet veel verder kwam dan 4,5 km met niet eens de beoogde snelheid ging ik er toch voor. Leon zou hazen en zei direct bij de start al dat ik veel te hard liep maar ik was zo onder de indruk van de toeschouwers dat ik gewoon in de meute mee liep. Vooral in de winkelstraat was het een bizarre aanblik. Daar stond ik altijd als Leon ging hardlopen. Net als al deze mensen met een telefoon of fototoestel in de hand om het op de gevoelige plaat vast te leggen. Dit keer bekeek ik het van de andere kant en dan ineens ziet het er anders uit met al die toestellen omhoog en nagenoeg iedereen met een lachende of geconcentreerde blik. 
Ik hoefde niet zo heel ver of mijn moeder zou al op de kruising staan om ons aan te moedigen. Ze had ons snel in de gaten, hoe kan het ook anders, het welbekende AAB duo dat altijd in de pas synchroon loopt. 

Bij 2 km zei Leon “jij doet dit gewoon hoe bijzonder” en ik realiseerde me dat ik waarschijnlijk tussen allemaal fitte en gezonde mensen liep (hoewel ze aan mij ook niets zien). Ik probeerde te genieten want dat hadden de “kenners” me verteld. Twee heren bleven in m’n kielzog hangen en dat was de drive om hen voor te blijven. We draaiden het begin van onze eigen straat in en daar stond mijn vader hoor; ik had iets om naartoe te lopen en had afleiding wat ik zo nodig heb. Op de terugweg hoorde ik een hoop gezucht en gepuf achter me en dat maakte dat ik mijn tempo kon vasthouden om de mannen voor te blijven. Eenmaal de brug over zei ik tegen Leon "consolideren".
Eenmaal letterlijk voor ons huis dacht ik, shit nu moet ik nog verder. Eenmaal de bocht om zei ik tegen Leon “best met die tijd.. doet er niet toe.. ik moet  finishen!” en hij gaf aan dat ik nog goed op schema lag. Dat kon hij wel zeggen maar ik hoorde in mijn hoofd een stemmetje "maar bij de finish niet meer". Daar kwam het bordje van 500 m te gaan. Een van de heren in mijn kielzog liep me daar ongeveer voorbij en toen kwam mijn mentale kracht. Ik dacht jij gaat mij nu niet inhalen zo vlak voor de finish nu ik het “kopwerk” heb gedaan al die kilometers. Bovendien hadden we een behoorlijk stevig windje tegen gehad. Ik gebaarde naar Leon en gaf 1 kreet op welk punt ik zou gaan. In de meters ervoor maakte mijn plan me ietwat onzeker. Ik moest op tijd versnellen om hem voor te zijn op de finishmat maar als ik dat te vroeg zou doen en hij zou kunnen mee gaan, dan had ik mijn kruit verschoten en zou ik het niet redden. Bij het aangegeven punt zette ik de versnelling in en langleve het onverwachte moment: hij kwam niet mee in m'n slipstream.
In mijn versnelling zag ik de finishboog dichterbij komen, ik spotte mijn beide ouders in de mensenmassa en zag de klok…. “huh neeeee dat kan niet” en het stond er echt: 28.44 en nog 26 m/v achter me!

Bij de finish kreeg ik een prachtige medaille van Leon en een attentie van de wedstrijdorganisatie. Met een hele dikke glimlach stapten we even later op de fiets naar huis. Een evaluatie en verbaasde glimlach van Leonverder .. "jij met je consolideren" .. stapten we thuis af en konden de rest van de lopers op de lange afstand nog aanmoedigen. 

Het smaakt naar meer!